بانداژ زیست سازگار و ضد باکتری فراوری شد - وبلاگ چارگون

به گزارش وبلاگ چارگون، ساختار و عملکرد پوست می تواند بر اثر بریدگی، خراش، سوختگی، برش های جراحی و بیماری هایی مانند دیابت دچار اختلال گردد. بهبود زخم فرایندی پیچیده و پیوسته است که در نتیجه تعامل میان بافت ها یا سلول های پیوند شده، عوامل رشد، سیتوکین ها (پروتئین هایی که از طریق سلول ها ترشح شده و پیامی را به دیگر سلول ها منتقل می نمایند) و ماتریکس خارج سلولی اتفاق می افتد.

محصولاتی که برای پانسمان و تسهیل بهبود زخم فراوری می شوند- از جمله پمادها، فوم ها و ژل ها- پیشرفته اند تا بهبود انواع متفاوت ضایعات پوستی را با افزایش اثر عامل مؤثر بر بهبود آن، تسهیل نمایند.

زخم های مزمن زخم هایی هستند که به طور طبیعی بهبود نمی یابند و فشار زیادی بر فرد مبتلا و سیستم درمان وارد می نمایند. این زخم ها به علت پیشرفت ناهنجاری ها یا عدم کارکرد صحیح عوامل رشد کلیدی ایجاد می شوند. کوشش های زیادی برای تسهیل بهبود این زخم ها اجرا شده است.

کیتوزان یک پلی ساکارید است که از دیواره سلولی قارچ ها یا اسکلت خارجی جانوران دریایی مانند خرچنگ استخراج می گردد و کاربردهای درمانی مانند کاهش کلسترول و یاری به بهبود زخم دارد. با هدف فراوری یک بانداژ کارآمد از کینوزان، محققان کشور طی پژوهشی به فراوری مشتق قابل انحلال در آبی از کیتوزان پرداختند که ویژگی های زیستی اصلی این ماده را حفظ کند.

بدین منظور ساختاری از سولفات کیتوزان فراوری شد که ظرفیت اتصال و خصوصیات آنتی باکتریالی کیتوزان را حفظ می کرد. در ادامه هیدروژلی از این محصول ساخته شد که می توانست به صورت بانداژ استفاده گردد.

نتایج این پژوهش که در مجله بین المللی Biomaterials Advance به چاپ رسیده است، نشان داد، بانداژ ساخته شده با حفظ زیست سازگاری کیتوزان، خاصیت آنتی باکتریالی نیز دارد.

علاوه بر این وجود گروه سولفات باعث بهبود خاصیت ضد انعقادی محصول فراوریی شده بود. آنالیز های آزمایشگاهی و آزمایش به یاری موجود زنده نشان داد بانداژ فراوری شده نسبت به کیتوزان توان بیشتری در مهار سایتوکین های ضد التهابی دارد. استفاده از این بانداژ نسبت به کیتوزان باعث افزایش معنی دار تعداد ماکروفاژها با شکل ظاهری M2 (شکلی از ماکروفاژها که ضد التهابی و بهبود دهنده است) می گردد.

نتایج این پژوهش نشان داد بانداژ فراوری شده در مقایسه با بانداژ کیتوزان، رگزایی و باز فراوری سلول های اپیتلیالی را در بازه زمانی 30روزه بهبود می بخشد.

این تحقیقات به وسیله دکتر حسین بهاروند، دکتر حامد دائمی، فاضل صحرانشین سامانی و همکارانشان در پژوهشگاه رویان جهاد دانشگاهی و یک شرکت دانش بنیان به انجام رسیده است.