کشف ردپای روح؛ نخستین انسان ها کی به آمریکا پا گذاشتند؟ - وبلاگ چارگون

به گزارش وبلاگ چارگون، اینکه چه زمانی انسان ها برای اولین بار به قاره آمریکا وارد شدند بسیار مورد مناقشه است. دانشمندان همیشه تصور می کردند که انسان ها در حدود 13 هزار سال پیش به وسیله پل زمینی برینگ که آسیا را به آمریکای شمالی متصل می نموده است، مهاجرت نموده اند؛ اما با اکتشافات نو، در ابن مورد باید تنونظر اساسی نمایند

وبلاگ چارگون| ردپایی که از انسان های ماقبل تاریخ به جای مانده است ممکن است یکی از قوی ترین شواهدی باشد که نشان می دهد انسان ها زودتر از آنچه تصور می گردد به قاره آمریکا رسیده اند.

به گزارش وبلاگ چارگون؛ کشف بیش از 60 ردپای انسانی که گویی در یک محدوده قدم زده اند و سپس ناپدید گشته اند و به ردپای روح مشهور شده اند، نشان می دهد که انسان ها 21 تا 23 هزار سال پیش در نیومکزیکو حضور داشته اند. در صورت صحت این ادعا، این یافته های فسیلی اثباتی قطعی بر این موضوع خواهد بود که انسان ها در اوج آخرین عصر یخبندان، یعنی چیزی در حدود 21500 سال پیش در آمریکای شمالی بوده اند.

اینکه چه زمانی انسان ها برای اولین بار به قاره آمریکا وارد شدند بسیار مورد مناقشه است. دانشمندان همیشه تصور می کردند که انسان ها در حدود 13 هزار سال پیش به وسیله پل زمینی برینگ که آسیا را به آمریکای شمالی متصل می نموده است، مهاجرت نموده اند، سپس ورقه یخی بزرگ لورنتید که زمانی قسمت اعظم آمریکای شمالی را پوشانده بود، به سمت قطب شمال عقب نشینی کرد و این راه مواصلاتی از بین رفته است.

با این حال تعدادی از اکتشافات اخیر از سراسر آمریکای شمالی و جنوبی، شامل استخوان های حیوانات با قدمت 30 هزار ساله از غار های مکزیک و ابزار سنگی کشف شده در تگزاس آمریکا، نشان می دهد که ممکن است انسان ها خیلی زودتر آنچه تصور می گردد به آمریکا رسیده باشند.

در پارک ملی وایت سندز در نیومکزیکو، دیرینه شناسان از روش های مختلفی برای محاسبه قدمت ردپا های کشف شده استفاده می نمایند؛ از جمله قدمت رادیوکربن گیاهان آبزی در محدوده مربوط به ردپاها.

یکی از نکات زیبا در خصوص ردپا ها این است که بر خلاف ابزار یا استخوان های سنگی، نمی توان آن ها را از بالا به پایین یا چینه شناسی طبقه بندی کرد. آن ها ثابت و بسیار دقیق هستند.

اما بعضی از باستان شناسان هنوز از سن دقیق ردپا ها مطمئن نیستند. لورن دیویس، انسان شناس در دانشگاه ایالتی اورگان در کوروالیس، می گوید: این چیزی است که باعث می گردد کتاب های درسی را مورد بازنویسی قرار داد. برای یک پیشرفت اساسی، ما به استاندارد های واقعا بالایی احتیاج داریم. اما اگر تأیید های بیشتری سن مربوط به ردپا ها را تأیید کند، این کشف به ما نشان می دهد که انسان ها این توانایی شگفت انگیز را برای زنده ماندن و پیشرفت در زمانی که شرایط کره زمین بشدت نامساعد بوده است را داشته اند.

به گفته محققان، این ردپا ها در بازه زمانی دو هزار ساله ایجاد شده اند که بیشتر آن ها به وسیله بچه ها و نوجوانان در حال تردد در میان تکه آبراهه هایی است که منطقه ماسه های سفید را در عصر یخبندان تعیین می نموده اند. این ردپا ها در کنار ماموت ها، تنبل های غول پیکر زمینی و سایر مگاپائو ها که از دشت های بسیار خشک به سمت منطقه ها پر آب هجوم آورده اند، پیدا شده اند.

دیرینه شناسان در حال برنامه ریزی برای بازگشت به منطقه وایت سندز پس از اتمام همه گیری کرونا برای ادامه مطالعه ردپا های انسان هستند؛ به این امید که در خصوص انسان هایی که آن ها را ایجاد نموده اند اطلاعات بیشتری کسب نمایند.

به عقیده دیرینه شناسان؛ ردپا ها راهی برای اتصال ما به گذشته پیش رویمان می گذارند که شبیه هیچ چیز دیگری نیست.

منبع: ScienceNews